اشعار کنگورچی
گنــــــج خوبی نه شود تُهی
این بود تخت و تاج پادشهی
امپراطور
امپراطور قلم به دست، شعر جانگدازی را که برای مرد قلم
و سیاست که روح پاکش به طرف افلاک به پرواز است
سُفته یى باور کن که باز جانم سوخت ...
گوهرا در خاک نهفته، همان گوهر است.
ارزش گوهر در ذات آن است،
منتهی اگر جلوه‌ای صوری داشته باشد
با زیبایی خود چشم‌ها را نوازش می‌کند.
امن‌ترین جا برای حفظ گوهر، خاک است.
بزرگان دانش و فرهنگ، فراارج گوهرهایی هستند
که در حال حیات این جهان و بعد از غیبت صوری،
آن جهان را می‌آرایند و ما هر آن‌گاه که به زیارت قبور بزرگانمان
می‌رویم با این باور است که درگور آنان گنج زری نهفته شده
و با این باور، دوری‌شان را تحمّل می‌کنیم و حضور دائمی
آنان در ذهن و جان، بارزترین نشانة زنده بودنشان است:
| Design By : Pichak |
هفتاد سه سال قبل از امروز در سال 1316 هجری شمسی شیراحمد" یاور" متخلص به کنگورچی در ولایت بدخشان افغانستان در ولسوالی کشم قریه کنگورچی در محلی بنام جرشاه بابا در یک خانواده ای با فرهنگ، علم دوست و علم پرور از تبار خوانین و اشراف زاده گان بدخشان دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدائی اش را تا صنف چهارم در ولسوالی کشم و فیض آباد مرکزی ولایت بدخشان به پیش برد و بعد بنا به تقاضای شاه وقت (المتوکل الله اعلیحضرت محمد ظاهر شاه) در سال 1327هجری شمسی به کابل آمد و همانند اعضای فامیل شاه یکجاه با خانواده شاهی در قصر زنده گی میکرد و با پسران اعلحضرت محمدظاهرشاه که می توان ازان جمله شهزاده محمد نادر را نامبرد در لیسه عالی استقلال به تحصیلات خود ادامه داد. بعد شامل پوهنتون حربی گردید که با فراغت از آن جاه به حیث یاور نظامی اعلحضرت محمدظاهرشاه از سال 1342هجری شمسی تا زمان فرو پاشی سلطنت در همین پوست ایفای وظیفه نمود. و بصورت اساسی از سال یکهزار وسیصد و هفتاد وچهار(1374)هجری شمسی. به گفتن شعر گونه هاآغاز نموده و تا اکنون بلا وقفه دوام داده است. یکبار ازدواج کرده آنهم با دختر کاکای خود ثمر ازدواج اش پنج پسر به نام های احمدهارون، احمدیما، احمدشاه، احمدمسعود، احمدمحمود و یک دختر بنام فاطمه می باشد. وی در تاریخ 02 اسد ( مرداد ) 1394 هجری خورشیدی که برابر می شود به 24 جولای 2015 میلادی که مصادف است به 08 شوال 1436 هجری قمری به نسبت بیماری صعب علاج به عمر 78 سالگی به ساعت 8:30 دقیقه صبح جمعه المبارک در منزلش واقع کارته سوم شهر کابل جان را به جان آفرین سپرد روحش شاد و نامش ستوده باد. قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعـونَ
